W tym albumie zatrzymał się czas. Pożółkłe zdjęcia opowiadają historię sprzed czasów , gdy mnie nie było na święcie, gdy moi rodziców nie było na świecie.
(Na tym zdjęciu jednym z dzieci jest moja...babcia )
Dni i lata mijały. Czasy były inne ale ludzie potrafili być szczęśliwi.
( Mój dziadek . Odszedł szybko,bo gdy mnie nawet nie było jeszcze w planach.)
( To ślubne zdjęcie moich Dziadków )
Pamięć płata figle, ale uśmiech dziadków pamiętam i pamiętam wakacje u nich.
Zdjęcia... Ludzie, czasy, miejsca... wszystko jest na tych pożółkłych fotografiach.
Jest młodość osób dla mnie bliskich uchwycona ...
( moje ciocie - te w kwiecistych sukienkach )
...jest szczęście i radość...
( moja mam z moim wujkiem )
( moja mama z koleżankami )
( Ślub cywilny moich rodziców )
( ja z moją siostrą )
( ja z moją mamą )
Co zostało z tych fotografii ? Może skrawki szczęścia, miłości... opowieści o tych , których nie było mi dane poznać, wspomnienia po tych co odeszli.
Gdy szary świat zaczyna mnie wciągać otwieram stary album. Chociaż zdjęcia czarno-białe, pokryte sepią to jakoś w środku robi się weselej, barwniej gdy oglądam ten dawny świat.
Ps. Post ten napisałam dla dziadków , których już nie mam i dla moich rodziców, którzy też już są dziadkami.
Cudne wspomienia, tez lubie przegladac stare fotografie i rozmarzyc sie , pozdrawiam cieplutko:)
OdpowiedzUsuńPięknie to ujęłaś, bo pamięć jest najważniejsza...
OdpowiedzUsuńbuziaki :)
Piękny wpis, uwielbiam takie stare fotografie, są takie wyjątkowe...
OdpowiedzUsuńPozdrawiam serdecznie
Kasia.
Podziwiam kolekcję zdjęć :). Piękny kawał historii!
OdpowiedzUsuńMiłego dnia życzę!
Marta :)
Rozmarzyłam się .... zaczarowany świat fotografii... Alicjo- pięknie opisałaś swój świat:)
OdpowiedzUsuńUściski serdeczne.
Uwielbiam oglądać stare albumy u moich babć. To jak wyglądało wtedy otoczenie, stroje, one same i inni członkowie mojej rodziny jest niezwykle inspirujące. W Twoim poście są nie tylko piękne zdjęcia, jest rewelacyjnie napisany! Pozdrawiam ;)
OdpowiedzUsuńPiękny sentymentalny post u Ciebie:) Uwielbiam stare fotografie :) Pozdrawiam
OdpowiedzUsuńLiczy się pamięć i te chwile wspomnień, które pozostają z zakamarkach naszej pamięci...to bezcenne momenty przekazywane naszym dzieciom, i ich dzieciom...Pozdrawiam:)
OdpowiedzUsuńAch, starych wspomnień czar......
OdpowiedzUsuńTakie albumy ze zdjeciami to wspaniała pamiatka... śliczne wspomnienia!
OdpowiedzUsuńserdecznie ściskam kochana
Piękne pamiątki :)
OdpowiedzUsuńPiękny post. Uwielbiam oglądać stare zdjęcia , również pieczołowicie je pielęgnuję. Ostatnio myślałam że muszę jakoś je posegregować . Pozdrawiam cieplutko.
OdpowiedzUsuńPiękne zdjęcia. Ja też stare fotografie mojej rodziny przechowuje w wielu albumach i bardzo często do nich zaglądam. Pozdrawiam
OdpowiedzUsuńPięknie to wszystko opisałaś i tak się nostalgicznie zrobiło. Ja też mam taki stary album i czasami go przeglądam, tłumacząc swoim chłopcom kto był kim... Pozdrawiam
OdpowiedzUsuńWitaj Alicja.
OdpowiedzUsuńDziekuję za zaproszenie.
To cudowne, te zdjecia, rodzina, uśmiech, radosc... to były ciężkie czasy, ale ludzie byli tacy radośni.
I to u Ciebie również widać:)
Prawda, jak niewiele kiedys ludzie potrzebowali by bc szczesliwymi ? Czasami tak sobie mysle, ze gdyby skonstruowano jakas maszyne do przenoszenia sie w czasie i przeniesiono dzisiejszych mlodych ludzi w czasy zaraz po wojnie, czy nawet w lata siedemdziesiate - czy potrafili by zyc ? Juz nie mowie o byciu szczesliwym...po prostu zyc? Kocham stare fotografie. W swoim domu mam jedna sciane ze zdjeciami naszych przodkow . Opowiadam o nich moim wnuczkom - kto to i co to. To nasze dziedzictwo. Pozdrawiam Ania
OdpowiedzUsuńTaki album to skarb..Piękne zdjęcia:)
OdpowiedzUsuńuwielbiam takie stare albumy, fotografie w których jest czas. historia...Piekny prezent zrobiłaś i dziadkom i rodzicom:)))
OdpowiedzUsuńPozdrawiam Cię serdecznie.
Wspaniały wpis ze wspomnieniami.....zdjęcia urocze....cudne ....możesz z nich wiele wyczytać ....wspaniale mieć taki album i móc powspominać..:) Taki wpis to wspaniały prezent wspomnień dla dziadków:)Pozdrawiam :)
OdpowiedzUsuńpiękne wspomnienia...
OdpowiedzUsuńBardzo ciepły wpis. Lubię stare fotografie i wspomnienia z nimi związane....
OdpowiedzUsuńNo tak....moje klimaty:):) bardzo mi się u Ciebie podoba:):)pozdrawiam:)
OdpowiedzUsuńFajne zdjęcia - lubię sobie pooglądać czasami!!!
OdpowiedzUsuńZabrałas mnie w przeszłość i podzieliłaś swoimi skarbami, największymi skarbami -dziękuję :)
OdpowiedzUsuńPiękny post, coraz mniej młodych osób dba o pamiątki po dziadkach i pradziadkach, dopiero gdy dojrzewają do dorosłego życia i chcą dowiedzieć się czegoś o przodkach okazuje się że niewiele już z pamiątek zostało... Super że dbasz o takie skarby!
OdpowiedzUsuńŚwietny komplet pamiątek, ale twoja fota z siostrą najlepsza. Świetne zdjęcie.
OdpowiedzUsuńJak ten czas biegnie , kiedy ja byłam nastolatką? Dzis sama mam osiemnastoletnią córkę....
OdpowiedzUsuń
OdpowiedzUsuńCzasem warto skupić się na dobrych wspomnieniach. Przypominają człowiekowi, że szczęście jednak istnieje (...)Yvonne Woon
Piękne! Pielęgnuj wspomnienia, powtarzaj dzieciom, co warte zapamiętania i przekaż dalej te cudne fotografie - to najwspanialsza pamiątka!
OdpowiedzUsuńWzruszający, sentymentalny post. Ja też mam taki album, ale do niego nie zaglądam. Jeszcze potrzebuję czasu, żeby przeboleć stratę.
OdpowiedzUsuńwww.worldbyholly.blogspot.com