środa, 21 stycznia 2015

Co zostało z tamtych lat...

Gdy na dworze zmrok otula całą szarą rzeczywistość, wtulam się w koc i w dłonie biorę album ze zdjęciami. To stary album. Między tekturowymi, oklejonymi różową tkaniną okładkami  spoczywają czarne,  przedzielone pergaminowymi kartkami, strony.


W tym albumie zatrzymał się czas. Pożółkłe zdjęcia opowiadają historię sprzed czasów , gdy mnie nie było na święcie, gdy moi rodziców nie było na świecie.

(Na tym zdjęciu jednym z dzieci jest moja...babcia )

Dni i lata mijały. Czasy były inne ale ludzie potrafili być szczęśliwi.

( Mój dziadek . Odszedł szybko,bo gdy mnie nawet nie było jeszcze w planach.)

( To ślubne zdjęcie moich Dziadków )

Pamięć płata figle, ale uśmiech dziadków pamiętam i pamiętam wakacje u nich.

Zdjęcia... Ludzie, czasy, miejsca... wszystko jest na tych pożółkłych fotografiach.
Jest młodość osób dla mnie bliskich uchwycona ...

 


( moje ciocie - te w kwiecistych sukienkach )


...jest szczęście i radość...

( moja mam z moim wujkiem )

( moja mama z koleżankami )

...jest miłość...

( Ślub cywilny moich rodziców )

( ja z moją siostrą )

( ja z moją mamą )

Co zostało z tych fotografii ? Może skrawki szczęścia, miłości... opowieści o tych , których nie było mi dane poznać, wspomnienia po tych co odeszli.
Gdy szary świat zaczyna mnie wciągać otwieram stary album. Chociaż zdjęcia czarno-białe, pokryte sepią to jakoś w środku robi się weselej, barwniej gdy oglądam ten dawny świat.

Ps. Post ten napisałam dla dziadków , których już nie mam i dla moich rodziców, którzy też już są dziadkami.

30 komentarzy:

  1. Cudne wspomienia, tez lubie przegladac stare fotografie i rozmarzyc sie , pozdrawiam cieplutko:)

    OdpowiedzUsuń
  2. Pięknie to ujęłaś, bo pamięć jest najważniejsza...
    buziaki :)

    OdpowiedzUsuń
  3. Piękny wpis, uwielbiam takie stare fotografie, są takie wyjątkowe...
    Pozdrawiam serdecznie
    Kasia.

    OdpowiedzUsuń
  4. Podziwiam kolekcję zdjęć :). Piękny kawał historii!
    Miłego dnia życzę!
    Marta :)

    OdpowiedzUsuń
  5. Rozmarzyłam się .... zaczarowany świat fotografii... Alicjo- pięknie opisałaś swój świat:)
    Uściski serdeczne.

    OdpowiedzUsuń
  6. Uwielbiam oglądać stare albumy u moich babć. To jak wyglądało wtedy otoczenie, stroje, one same i inni członkowie mojej rodziny jest niezwykle inspirujące. W Twoim poście są nie tylko piękne zdjęcia, jest rewelacyjnie napisany! Pozdrawiam ;)

    OdpowiedzUsuń
  7. Piękny sentymentalny post u Ciebie:) Uwielbiam stare fotografie :) Pozdrawiam

    OdpowiedzUsuń
  8. Liczy się pamięć i te chwile wspomnień, które pozostają z zakamarkach naszej pamięci...to bezcenne momenty przekazywane naszym dzieciom, i ich dzieciom...Pozdrawiam:)

    OdpowiedzUsuń
  9. Ach, starych wspomnień czar......

    OdpowiedzUsuń
  10. Takie albumy ze zdjeciami to wspaniała pamiatka... śliczne wspomnienia!
    serdecznie ściskam kochana

    OdpowiedzUsuń
  11. Piękny post. Uwielbiam oglądać stare zdjęcia , również pieczołowicie je pielęgnuję. Ostatnio myślałam że muszę jakoś je posegregować . Pozdrawiam cieplutko.

    OdpowiedzUsuń
  12. Piękne zdjęcia. Ja też stare fotografie mojej rodziny przechowuje w wielu albumach i bardzo często do nich zaglądam. Pozdrawiam

    OdpowiedzUsuń
  13. Pięknie to wszystko opisałaś i tak się nostalgicznie zrobiło. Ja też mam taki stary album i czasami go przeglądam, tłumacząc swoim chłopcom kto był kim... Pozdrawiam

    OdpowiedzUsuń
  14. Witaj Alicja.
    Dziekuję za zaproszenie.

    To cudowne, te zdjecia, rodzina, uśmiech, radosc... to były ciężkie czasy, ale ludzie byli tacy radośni.
    I to u Ciebie również widać:)

    OdpowiedzUsuń
  15. Prawda, jak niewiele kiedys ludzie potrzebowali by bc szczesliwymi ? Czasami tak sobie mysle, ze gdyby skonstruowano jakas maszyne do przenoszenia sie w czasie i przeniesiono dzisiejszych mlodych ludzi w czasy zaraz po wojnie, czy nawet w lata siedemdziesiate - czy potrafili by zyc ? Juz nie mowie o byciu szczesliwym...po prostu zyc? Kocham stare fotografie. W swoim domu mam jedna sciane ze zdjeciami naszych przodkow . Opowiadam o nich moim wnuczkom - kto to i co to. To nasze dziedzictwo. Pozdrawiam Ania

    OdpowiedzUsuń
  16. Taki album to skarb..Piękne zdjęcia:)

    OdpowiedzUsuń
  17. uwielbiam takie stare albumy, fotografie w których jest czas. historia...Piekny prezent zrobiłaś i dziadkom i rodzicom:)))
    Pozdrawiam Cię serdecznie.

    OdpowiedzUsuń
  18. Wspaniały wpis ze wspomnieniami.....zdjęcia urocze....cudne ....możesz z nich wiele wyczytać ....wspaniale mieć taki album i móc powspominać..:) Taki wpis to wspaniały prezent wspomnień dla dziadków:)Pozdrawiam :)

    OdpowiedzUsuń
  19. Bardzo ciepły wpis. Lubię stare fotografie i wspomnienia z nimi związane....

    OdpowiedzUsuń
  20. No tak....moje klimaty:):) bardzo mi się u Ciebie podoba:):)pozdrawiam:)

    OdpowiedzUsuń
  21. Fajne zdjęcia - lubię sobie pooglądać czasami!!!

    OdpowiedzUsuń
  22. Zabrałas mnie w przeszłość i podzieliłaś swoimi skarbami, największymi skarbami -dziękuję :)

    OdpowiedzUsuń
  23. Piękny post, coraz mniej młodych osób dba o pamiątki po dziadkach i pradziadkach, dopiero gdy dojrzewają do dorosłego życia i chcą dowiedzieć się czegoś o przodkach okazuje się że niewiele już z pamiątek zostało... Super że dbasz o takie skarby!

    OdpowiedzUsuń
  24. Świetny komplet pamiątek, ale twoja fota z siostrą najlepsza. Świetne zdjęcie.

    OdpowiedzUsuń
  25. Jak ten czas biegnie , kiedy ja byłam nastolatką? Dzis sama mam osiemnastoletnią córkę....

    OdpowiedzUsuń

  26. Czasem warto skupić się na dobrych wspomnieniach. Przypominają człowiekowi, że szczęście jednak istnieje (...)Yvonne Woon

    OdpowiedzUsuń
  27. Piękne! Pielęgnuj wspomnienia, powtarzaj dzieciom, co warte zapamiętania i przekaż dalej te cudne fotografie - to najwspanialsza pamiątka!

    OdpowiedzUsuń
  28. Wzruszający, sentymentalny post. Ja też mam taki album, ale do niego nie zaglądam. Jeszcze potrzebuję czasu, żeby przeboleć stratę.
    www.worldbyholly.blogspot.com

    OdpowiedzUsuń